బంగారుచేప

క్యుములో నింబస్ 

జీవితం వేసవి గాలుల వలయంలో
ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతున్నపుడు
దిగులు మేఘమొకటి కమ్ముకుంటుంది
ముందస్తు కబురేదీ లేకుండానే

తడియారిన దేహాత్మలు

నిలువెత్తు దాహమై 
మరీచికల వెంట 
పరుగులు పెట్టే జీవితం 


ఈ దిగులు మేఘం ఇప్పటిదేనా?
నా పురా స్వప్నాలు కరిగీ, కరిగీ
నన్ను వెన్నంటే తిరుగుతోన్న
నా అనాది  వేదన కాదు గదా?



ఆకాశం, వొచ్చి వెళ్ళిపోయే మేఘాల
నడుమ శాశ్వత  నిర్మల నీలమా?
ఎప్పుడూ వెన్నాడే మేఘాల
నడుమ తళుకులీనే  నీలి తరంగమా?

స్నేహమో, ప్రేమో, మరి ఏ బంధమో 
పోగొట్టుకున్న ప్రతిసారీ 
కమ్ముకున్న దిగులు మేఘం ..... 
'కాలం మాన్పిన గాయాలు' వొట్టి భ్రమేనా?

ఇంతా చేసి, ఇది దిగులు మేఘమేనా?
నా బతికిన క్షణాలను కడుపులో 
దాచుకుని, అదృశ్యంగా నాతో సాగుతోన్న 
నా ఆదిమ మిత్రుడా? 

ఆకాశాన్ని పూర్తిగా కమ్మేసిన మేఘం  
కిటికీలోంచి చల్లని కబురు పంపించి
వీధి లోకి ఆహ్వానించింది  
తడిసి పొమ్మని .... తరించి పొమ్మని ... 

చేతుల్లోని కాగితపు పడవల్ని
సుతారంగా నీళ్ళ లోకి వొదులుతూ 
కిలకిలల సంగీతంతో పిల్లలు కొందరు... 
ఇక నేనూ ఒక కాగితం పడవనై పోవాలి   
(వాకిలి-ఇ పత్రిక 15 మే 2013)