వెళ్ళిపోతుంది ...

వెళ్ళిపోతుంది ...

నిన్న కురిసిన వడగళ్ళ వాన నుండి
అతనింకా తేరుకొనని ఒక ఉదయం
తలుపుల పైన పిడుగులు కురిపించి
కోపంగా గది లోకి ప్రవేశిస్తుంది ఆమె 


అతనింకా కళ్ళు నులుముకుంటూ వుండగానే
కొన్ని లేఖలనీ, మరి కొన్ని గ్రీటింగ్ కార్డులనీ
అతడు బహూకరించిన  చిన్ని కానుకలనీ
అతని ముందు కుప్పగా పోస్తుంది....
అగ్గిపుల్ల వొకటి అందిస్తే
కాల్చి బుగ్గి చేసేంత కోపంతో....

నేలపై రాలబోయే కన్నీళ్ళని 

తన అరచేతుల్లోకి తీసుకుంటూ ఆమె అంటుంది ఉక్రోషంగా ......

"అర్థం కాను నేను నీకు యెప్పటికీ...

కళ్ళ లోకి చూడడమే తెలుసు నీకు

కళ్ళ వెనుక తటాకాలని చూడలేవు...

తటాకాలలో తేలియాడే కలువలని చూడలేవు 

కలువలపై మెరిసే వెన్నెల కాంతిని చూడలేవు ...

విసిగిస్తావు నన్ను, నీ సమక్షం లో 

సేదతీరాలని  గొప్ప ఆశతో నేను కూర్చోగానే"  

వొణికే తన రెండు చేతుల్ని 

ఆమె భుజాల మీద వేసి అనునయించాలనుకుంటాడు

"ప్రయాణిస్తున్నాను   నేను నీ లోకి

తటాకాలలో వెన్నెల కాంతిలో మెరిసి పోయే 

కలువల సమక్షానికి ...."

అతడు కొన్ని పదాలని ఏరుకుని వొచ్చి 

ఆమె ముందు పోసేలోగానే 

ఆమె వెళ్ళిపోతుంది 

 అతడు, ఆమె వొదిలి వెళ్ళిన వాటిని 
అపురూపంగా తడుముతూ  ప్రశ్నిస్తాడు
"ఈ లేఖలనీ, నేనిచ్చిన ఈ చిన్ని కానుకలనీ
ఇక్కడ వొదిలి వెళ్ళిపోయావు  సరే...
వీటి నడుమ అపురూపంగా నన్ను కూడా నీకు  బహూకరించాను  
మరి, నన్ను ఎక్కడ విసిరేసి వొచ్చావు ?" 


అతడికి యెవరైనా చెబితే బాగుండు..
ఆమె అతడి చెంత వొదిలి వెళ్ళింది 
కొన్ని లేఖలనీ, మరి కొన్నిచిన్ని కానుకలనీ మాత్రమే కాదనీ....
తనని కూడా అని...

ఒక రాత్రి...మరొక రాత్రి

ఒక రాత్రి...మరొక రాత్రి 

-->
-->

కనుల అంచులు తాకే నిదుర పడవకై

ఇలా  మెలకువ తీరాన యెదురుచూడవలసిందే

యిక, ఈ రాత్రి నదిని భారంగా ఈదవలసిందే

కాసేపు పుస్తకాల పుటల నడుమ తప్పి పోయీ….
మరి కాసేపు గాయాలని ఆలపించే దేవదాసు
పాటల తరంగాల మీద పారిపోయీ……

గాయపరచిన మాటల శకలాలని
ఒకటొకటిగా మోసుకుని సాగవలసిందే...

సుమధుర గీతంలా సాగుతుందని ఆశించే యాత్ర యేదైనా

అంతిమంగా, గాయాల గానంగా మిగులుతుందనే ఎరుకతో
ఇక ఈ చీకటి లో మునకలు వేయవలసిందే
* * * * *

పౌర్ణమి రాత్రి వెన్నెల్లో సముద్ర తీరాన  

జంట పావురాల కువకువలు ఒక కల....
వేసవి సాయంత్రాలలో కురిసిన
చల్లని వాన చినుకులు ఒక కల....
భుజం మీద చేయి వేసి
భరోసా యిచ్చిన చందమామ ఒక మాయ...
దోసిలి పట్టిన హృదయంలో తాజా పుష్పమొకటి
ఎప్పటికైనా చేరుతుందని ఎదురు చూడడం  ఒక భ్రమ 

గడియారాలు ఘనీభవించిన శీతా కాలంలో
నీ కోసమై విలపించే రెండు వీధి కుక్కలు కూడా
ఎక్కడో మునగదీసుకు పడుకుని వుంటాయి...

'టక్... టక్... టక్...' నడచి వొచ్చిన బాట లోని
అడుగుల  గుర్తులు  మాయమైపోయి వుంటాయి..
ఇక ఎప్పటికీ వెనక్కి వెళ్ళలేవన్న  సత్యమేదో
దేహమంత దుఖాశ్రువై యెదుట నిలుస్తుంది
బాటలో దారి తప్పి తచ్చాడే జత పాదాలు….

* * * * *

‘ఏడు కట్ల సవారీ’ అంటే యేమిటి తండ్రీ?
హోరెత్తించే డప్పుల శబ్దాలు లేకుండానే
నీ శిరసున దారి చూపే దీపం లేకుండానే
దేహాన్ని చుట్టుముట్టే ధూపం లేకుండానే ....చివరికి
నీకై విలపించే నీవైన రెండు కన్నులు లేకుండానే
ఒక రాత్రి...మరొక రాత్రి...ఏడేడు రాత్రులు

అలా రెండు తడి చేతుల నడుమ
ముఖాన్ని కప్పుకుని దాటడమే కదా....!
(ఆంద్ర జ్యోతి ఆదివారం జూలై 2012)

18 జనవరి 2012

 









 

ఒక ఆధునికానంతర మగ దురహంకార పద్యం

సందేహమెందుకు శ్రీమతీ!

ప్రపంచమొక కుగ్రామమైన  కాలంలో 

స్త్రీ పురుషుల నడుమ 

అసమానతలెపుడో అంతరించాయి గదా!

* * * * *

సాఫ్ట్ వేర్ వధువుకి, సాఫ్ట్ వేర్ వరుడే సరిజోడని 

మన తలిదండ్రులు మనల్ని ముడివేసిన క్షణం మధురం

(ఆరంకెల జీతానికి మరో ఆరంకెల జీతంతో 

జత కుదరడం మరీ మధురం)

డ్యామిట్!...కమాడిటీ లా కట్నానికి అమ్ముడు పోవడమా?

పెళ్లి తంతొకటి ఘనంగా జరిపిస్తే చాలనే అన్నాము కదా...

ఆడపిల్లకీ ఆస్తిలో వాటా వుందని చట్టం చెప్పబట్టీ 

నువ్వు కొన్ని బరువైన కానుకలు తెచ్చినా కాదనలేదు

('ఏ కానుకా ఇవ్వలేని పేదపిల్లని కట్టుకోలేకపోయావా?' 

అను మాట యిపుడప్రస్తుతం)

ఎంత అందమైన శ్రమ విభజన మన కాపురంలో 

ఇల్లు...హాల్లో ఆకర్షనీయంగా అమరిన సోఫాలు

నువ్వు ఏరి కోరి తెచ్చుకున్న కర్టెన్లు 

దూలిరేణువు కూడా నిలవని అద్దాల్లాంటి గదులు 

ఉదయమే ఘుమఘుమలతో పిలిచే వంటిల్లు 

మన యింటికంతా నీవే మహారాణివి

బజారునపడి బయటి ప్రపంచమంతా ఈదుతూ 

బ్యాంకు అకౌంట్లు , రియల్ ఎస్టేట్ పెట్టుబడులు 

షేర్లు, మ్యూచువల్ ఫండ్లు .....

సవాలక్ష తలనొప్పులతో సతమతమవుతూ నేను 

డార్లింగ్ !.... సున్నితమైన నీ మెదడు 

క్లిష్టమైన ఈ లావాదేవీలనెలా తట్టుకోగలదు? 

పనమ్మాయి రాని రోజున 

అంట్లు తోమాలనో, బట్టలారేయాలనో అనుకుంటా గానీ

'నీకది నచ్చదులే' అని మిన్నకుండి పోతాను...

ఆఫీసు నుండి వొచ్చి, నీరసంగా వుందని

నువ్వు మంచం మీద వాలిపోతే 

నేనే వంట చేద్దామనుకుంటా గానీ

అది నీకు రుచించదని క్యారియర్ పట్టుకొస్తాను 

పిల్లలకు నేప్కిన్ లు మార్చాలనీ,

టాయ్లెట్ కి వెళ్తే కడగాలనీ అనుకుంటా గానీ

'నువ్వంత శుభ్రంగా చేయవు' అంటావని మానేస్తాను 

ఇంటిపనీ, వంటపనీ స్త్రీలు చేసినంత అందంగా

పురుషులు చేయగలరా మై డియర్ ....?

* * * * *

ఫెమినిస్టులు కొందరు ఇంకా గగ్గోలు పెడుతుంటారు గానీ

శ్రీమతీ!....అసమానతలింకా అంతరించలేదా? 

[ఆగష్టు 2008  -ఆదివారం ఆంధ్రజ్యోతి ] ['అనంతరం' కవితా సంపుటి నుండి]